Yirminci Yüzyıla Sitem

                                            Yirminci  Yüzyıla Sitem

Yağmur ormanlarının sözü geçmezdi her gün,

Ama Faik Sabri Bey’in eserlerinde onlar vardı

Hikmet Feridun Bey cihanı gezer,

Bize naklederdi gördüklerini

Hacca gidilir,Van’a gidilir,

Ankara Erzurum da görülebilirdi

Fakat Maldivler,Avustralya,Kanguru,koala  ve kolibrileri

Ancak Faik Sabri Bey anlatırdı

Yağmur ormanlarını,buzulları,

Kuş cennetlerini,vadileri,

Ekolojik Dengeyi veya Arzullahı,

Okyanusları hızlı aşmağa

Yıldırım hızıyla haberleşmeye

Yıldırım hızıyla mahvetmeğe

Kurban ettik sadece bir yüzyılda

Yani yirminci yüzyıl

İnsanlığın  âkıbetini

Kötülüğün gücünü ve genliğini

Her saniyesinde gizleyen

Bir yüzyıl  oldu yirmincisi

Yüzyılların  siyah incisi

Kincisi,dincisi,Stalincisi

Komünisti,faşisti,Çincisi

Bu yüzyılda var oldular

Sağ kalanlar  yeni  tahtlar yaptırarak

Bilgece kurumlandılar ve kuruldular             Hüsrev Hatemi

Na't

Davul sesli düşünürler,ney sesli düşünürler

Mitralyöz sesli önderler

Gediler ve geçip gittiler

Sen İlahi Makamın her nağmesini
İnsanın ve Evren'in macerasını

Bize kanun sesiyle ulaştıransın

Sesinde savaş davulu duyanlar utansın                                        

Karikatüristler,uçuk ve bencil  kişiler

Hiç etkilemez beni,Şeytana karşı verilmiş

Bir red cevabısın,

Yalın fakat şaşırtıcı güzel

“Muhammed”cevabısın.

Yedikule Hafif Zaman- Metro'su

-Güzin Duygulu’ya-(Rahmetli Ablam)

Orda, incir ağacının altında,
Su saati var, boş bulunup da,
Düşmesin ona, boğulur Baba;
Ben, onu seveceğim.
Kuşlar tramvaya binmezler ki hiç,
Vapurlar üstünden uçar onlar,
Sen de tramvaya binme Baba...
Düşersin Şişhane yokuşunda,
Ben seni bekleyeceğim.
Bostanlarıyla yemyeşil Lânga,
Çehre değiştirmemiş İstanbul daha
Cerrahpaşa’da ve Etyemez’de
Nice Osmanlı yaşıyor hâlâ.
Âkif de hayatta, Mısır’da henüz
Mavi gök altında, dalgasız ve düz
Marmara uzanıyor önümüzde.
Cep saatin mi iletti seni suya,
Beni, o günlerin incir altına?
Birlikte yürüsek Kadem Tekkesi’ne
Herkes geri döner, hayal bu ya.
Kum desem, kum saati mi akla gelir?
Yahut Arabide “kalk” demek midir,
Şimdi bunu hangi Kumkapılı bilir?
Ne işe yarardı Muvakkithane?

Orasını pek bilemiyeceğim.
Eski ve yeni müteverrimler...
Ferda’yı bekleyip duruyorlar
Zaman gemisinin düdük sesleri
Beni günümüze çekti tekrar.
Sıhhatler olsun İbrik Kalfa’mız,
Seni de birgün göreceğim...
Ümit, hüzün, elem, hayalden başka,
Ne var insanoğlunun elinde?
Seni bıraktığım zaman tünelinde,
Tramvaya binme olur mu Baba,
Düşersin Şişhane yokuşunda,
Hep seni bekleyeceğim.       Hüsrev Hatemi

Uzlet Köşesi

UZLET KÖŞESİ

Yıllar birikir ardımızda, yürek,

Yıpranır ve soluk daralır

Güneşli geniş bulvarlardan,

Isıtan dost tebessümlerden

Uzlet köşemize ne kalır?
Hele elden gidince teselliler
Teslim oluruz teessüflere…
Mazinin seyrüsefer memurları,
Sühulet gösterirdi seyyahlara
Keder ki bir siyâhi seyyahtı, onu sen,
Onu sen hoş tutmadın ey yüreğim!

Güller dökülür bülbül ölür, sevgi gider
Çimen çocukları yeşerir sonra,
Onlar da çekilir birer birer,
Neydi ey yürek ne sandın ki?
Hüzün kalır mıydı gitmişken sevgi.

Bir gün “Devletle efendim” diyerek,
Hüznü ve Sevgi’yi uğurlayan kimdi?

Ey yüreğim ne kadar da değiştin,

Seni tanıyamıyorum inan ki...
Dört yönden uğultusu olayların,

Yine düğümlendi dün ve yarın;

Taş döşeli bahçede ağaçların,
Altında kızıl ve sarı yığın,
Belirdi, demek ki sonbahardır...
Gün ardı karanlık güz ardı kardır Hele elden gidince teselliler,
Yalnızlık köşemize ne kalır?
Teslim oluruz teessüflere.
Neydi ey yürek sen ne beklerdin ki?
Hüzün kalır mıydı gitmişken Sevgi...  Hüsrev Hatemi

Deidesheim Düşünceleri

DEİDESHEİM DÜŞÜNCELERİ

Gün bitiyor, gece de sona erecek,
Başladığı gibi,
Bütün yüzyıllarda
ve her gün
Tekrarlanmadı mı bu,
Akşamın inişiyle yürekleri ezen duygu?
Hallac ki bireysel günlerin pamuğunu atar,
Tanrının tek zamanında toplardı
Mutluydu, çünkü tek zamana
Koşutluğu sürdürenler,
Sürtünme kuvvetinden doğan elemi,
En aza indirenlerdir,
Mutluluk. tanrısal tek zamanla
Birlikte yahut ona koşut,
Olmaktadır bunu duydum..
Tekrar ediyorum: Bunu duydum,
Otuzyıl Savaşlarını görmüş.
Hemen her köşesi gibi yeryüzünün,
Acıdan pay almış Deidesheim’da…
Kuşlarla, yaban ördekleriyle,
Meşelerle bütün yaratıklarla bir olup,
Hatta ölümden sonra da
Tanrısal zamanda olmaktır mutluluk   Hüsrev Hatemi