O öldü,
Elif’e yöneldi
Elif çekmesine gerek yok…
Bâ harfi gibi uzanmış
Cevr ve Cefâ’nın Cim’inden,
Melâl ve Elemin Mim’nden,
Âzâde oldu artık.
Ölüm Elif’e yolculuktur,
Bütün harfler unutulur
Sahibi izin verirse eğer,
Bizimle kalan Elif’tir…
Bir de aşkın Ayn’ı
Yani Elif ve aşkın aynı.
Ortalık simsiyah değil sandığımız gibi…
Açık yeşil ve koyu Mavi;
Fakat sessizlik yürek delici,
Selâm sözü en büyük teselli,
İzin verirse Kelâm’ın sahibi.
Evet sessizlik korku verici
Sadece kulağa erişirse bir”Selâm”
Bu kâfi. Hüsrev Hatemi
